მოკლედ ამ ფოტოს წავაწყდი და იმხელა აზრი დავინახე მასში არა შემეძლო არ დამედო,როგორც ჩანს საქართველოში კიდევ ბევრი ადამიანი ეთაყვანება ჯექსონს,როგორც ჩანს ჯექსონის სიკვდილმა გამოიწვია ხალხში მისი ასეთი პოპულარობა,სამწუხაროა რომ ასეთ ბუმბერაზ ადამიანებს მხოლოდ მათი სიკვდილის შემდეგ გაიხსენებენ და კიდევ უფრო სამწუხაროა რომ ამგვარად,ნუთუ არ შეეძლოთ სიცოცხლეშივე მისი აღიარება,რამდენი ჭორი არ დადიოდა,ბავშვებს აუპატიურებსო მოძალადეაო და ა.შ...მაგრამ დღეს როდესაც იგი ჩვენთან აღარ არის მისი კულტი შეიქმნა ქართულ და არამარტო ქართულ საზოგადოებაში,მართალია მას პოპის მეფეს ძახდნენ მაგრამ მას მაინც დასწამეს ცილი ათას საშინელებაში,კარგად მახსოვს სტატიები რეპორტაჟები როგორ ასამართლებდნენ ჯექსონს,როგორი ზიზღით უყურებდნენ,ყველა აკრიტიკებდა რომ კანის ფერი შეიცვალა(არადა არ შეუცვლია, დაავადებული იყო)სამწუხაროა რომ ასეთჳ ცუდი ჩვევა გვაქვს გენიოსებს მათი არსებობის ჟამს ვებრძვით,ათას ჭორს ვუთხზავთ ხოლო სიკვდილის შემდეგ კი მათზე ამგვდის მზე და მთვარე...
0 comments:
Post a Comment